Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Athens burning






































































































































































































































Ρητορικό Νεροπίστολο



by ceralex

Την σκανδάλη πάτησε κι όλα τα μέχρι τώρα σκάνδαλα πνιγήκανε.
Και μια σταγόνα στο κέντρο της καρδιάς ξεχείλισε το ποτήρι.
Το αίμα όμως νερό δε γίνεται.
Και το χαμόγελο δεν γυρίζει πίσω.
Και άμα ραγίσει το γυαλί λαμπόγυαλο γίνονται όλα.
Κι «ένας» που άνθρωπος ονομάζεται έκλεψε κάτι όνειρα.
Και ήταν μεγάλη είδηση πως καμία συνείδηση δεν έλαβε χώρα σε αυτή τη χώρα.
Πώς στην οργή να βάλεις τέλος;
Και πώς στο τέλος θα ξεφυτρώσει μια αρχή;

Τα όρια σαν πέρασμα κλωστής μεσ’ τη βελόνα.
Ατρόμητοι φαίνονται όλοι οι τρομαγμένοι.
Φόβος.
Φόβος.
Φόβος.
Ή μήπως όχι;
Στο σαματά και στους ανθρώπους, μια κραυγή πιο σιωπηλή κι από θάνατο γίνεται πέτρα.

Η πιο άψυχη πέτρα γέννησε κάποτε την δημοκρατία.
Κάθε πέτρα και ψήφος.
Λευκή το ΝΑΙ
Μαύρη το ΟΧΙ.

Και ναι…καλώς ή κακώς κάπου πρέπει να «ρίψουν» τις ψήφους.
Για τις κάλπικες υποσχέσεις.
Για τα ορθάνοιχτα μάτια που τρέχουν χημικά.
Για κάτι όνειρα που βγήκαν στους δρόμους.
Τους δρόμους της Αθήνας.
Αυτούς που κάποτε ρητόρευσαν οι πιο σοφοί κι απ’ τους σοφούς.

Τι λες εσύ Σωκράτη?

Λέω πως η τέχνη της πολιτικής σερβίρεται με vodka μολότοφ.
Το κώνειο είναι ξεπερασμένο.
Βάλτε μου μια.
Θα την πιω…


Στην μνήμη του Αλέξανδρου…